Hulsbosch B.V. is een sterke regionale metaalgroothandel die zich in de afgelopen jaren autonoom en door overnames heeft ontwikkeld van staalgroothandel tot totaalleverancier voor de metaalverwerkende industrie met een ruim assortiment op het gebied van staal, techniek, lastechniek, non-ferro en (sinds kort) gassen.De directeur-eigenaar heeft Nino Obbes Bedrijfsontwikkeling gevraagd om zijn visie op Hulsbosch als totaalleverancier, samen met zijn management team, te vertalen en te verankeren in een optimale organisatie.

Artikel in Regio Business
Door: Liliane Verwoolde

“Het was alsof we met z’n allen meedeinden in een kolkende massa. We wilden niets liever dan richting geven aan het bedrijf, maar het vroeg zoveel energie om dagelijks ons koppie boven water te houden, dat er voor het uitleggen van beleidslijnen geen tijd meer overbleef.”

Wie het beeld wil oproepen, dat zojuist wordt geschetst door Ron van Merriënboer, directeur-eigenaar Hulsbosch, zal zijn ogen even stijf dicht moeten doen. In de verste verte is er nu niets dat doet denken aan brandjes blussen. In tegendeel. Aan de tafel zitten drie rustige heren die er bijna moeite voor moeten doen om zich te herinneren hoe zij zich nog maar nauwelijks twee jaar geleden moesten inspannen om de enorme groeistuipen die Hulsbosch doormaakte, in goede banen te leiden.

Uiteindelijk was het Nino Obbes van Nino Obbes Bedrijfsontwikkeling die als bedrijfscoach het managementteam van Hulsbosch hielp het bedrijf doelgericht op de rit te zetten.

Assortimentsuitbreiding
Ruim zes jaar geleden nam Ron van Merriënboer Hulsbosch Staal Techniek & Non Ferro over van zijn vader. Tot dat moment opereerde het bedrijf uitsluitend als staalhandelaar. Maar de ambities van Van Merriënboer jr. waren breder. Deze zag zich vooral als totaalleverancier voor de staalverwerkende bedrijven. “Ik wilde alles onder één dak: staal, techniek, non-ferro, lastechniek en industriële gassen. Vanaf het moment dat ik de leiding kreeg over Hulsbosch, heb ik me op dat doel gericht. Het bleek een schot in de roos. De omzet verdubbelde en er moesten vele nieuwe medewerkers worden aangetrokken. Maar op de werkvloer groeide de hectiek met de dag. Onze dagen werden gevuld met branden blussen. Wilden we niet aan ons succes ten onder gaan, dan moest er wat gebeuren. Maar wat?”

Ambities
In de wandelgangen was Van Merriënboer al eens getipt om het gesprek aan te gaan met Nino Obbes. Dat had hij gedaan, maar tot vervolgafspraken was het niet gekomen. “De situatie moest ons blijkbaar eerst boven het hoofd groeien”, bekent hij nu schuldbewust. “Uiteindelijk heb ik een nieuwe afspraak gemaakt en nu met het hele managementteam erbij. De nood was hoog. We zaten midden in de uitbreidingsverbouwing en zelf was ik bezig met een bedrijfsovername. Ik kan me herinneren dat de gesprekken over onze ambities plaatsvonden in de bouwkeet. Nino wist ons toen al gauw te vertellen dat we alles in huis hadden om een sterk team te worden. Onze kwaliteiten waren mooi verdeeld. Dat gaf meteen moed.”

Eigen verantwoordelijkheden
Nu was een tas vol goede moed zeer welkom, maar er moest vooral ook veel werk worden verzet. Daarom begon Nino Obbes zijn coachingswerkzaamheden met het vastleggen van vier bijeenkomsten. Iedereen kon tijdens deze sessies zijn ideeën op tafel leggen. Aan de hand daarvan kwam een strategisch ontwikkelingsplan op tafel, waarin de ambities waren vertaald in praktische doelstellingen en plannen van aanpak. Maarten van Egmond, manager Hulsbosch: “De verantwoordelijkheden werden verdeeld. Ron van Merriënboer is de creatieve man gebleven, de ondernemer met visie en daadkracht. Johan is de operationele man. Ik ben verantwoordelijk voor commercie en zorg samen met Johan voor de organisatie.”

Drie hoofdvragen
Nino Obbes: “Nu de verantwoordelijkheden waren verdeeld en de plannen waren gemaakt, was de tijd aangebroken voor actie. In feite kon de vraagstelling worden teruggebracht tot drie hoofdvragen. Er moesten commerciële stappen worden gezet. Hoe konden we zorgen dat de klant voor het totale assortiment extern en intern één aanspreekpunt kreeg en Hulsbosch ging zien als totaalleverancier? Daarnaast was de vraag: hoe zorgen we ervoor dat de bedrijven die in korte tijd waren aangekocht, ook werkelijk onderdeel werden van Hulsbosch? Ze moesten worden geïntegreerd in de systemen en de bedrijfsprocessen. En verder was de vraag: hoe de kennisoverdracht te realiseren? De medewerkers moesten immers kennis krijgen van het totale assortiment om de klanten te kunnen bedienen. Johan Jacobs: “Ik kan me herinneren dat ik vroeger dingen aan collega’s uit moest leggen, maar dat ik er niet aan toe kwam. We hebben het nog steeds razenddruk, maar van stress is totaal geen sprake meer.”

Sparringpartner
Hulsbosch had bewust gekozen voor een coach en niet voor een interim project- manager. Van Merriënboer: “Met onze daadkracht zit het wel goed. We willen er allemaal voor gaan. Als we inzien hoe we het roer kunnen omgooien, dan hebben we de power die daarvoor nodig is. Het probleem zat bij ons in de bedrijfsorganisatie. Daarom hadden we genoeg aan de coachingsgesprekken. Nino Obbes is onze coach en sparringpartner. Wij denken vanuit Hulsbosch. Nino denkt vanuit ervaring met meerdere bedrijven in Brabant. Waar wij soms bedrijfsblind zijn, ziet hij de dingen vanuit een breder perspectief. Bovendien is hij kritisch en durft hij druk te zetten. In het begin van onze samenwerking volgden de gesprekken elkaar snel op. Nu spreken we elkaar nog één keer in de twee maanden. Dan is het ook weer nodig. Als we geen afspraken maken, dreigen we toch weer te blijven steken in onze ontwikkeling. Maar het algemene niveau is veel hoger dan twee jaar geleden. Tot dat niveau zullen we nooit meer terugvallen.”